PRZEJAŻDŻKA PO GODZINACH: SZKODNIK

51 Comments on “PRZEJAŻDŻKA PO GODZINACH: SZKODNIK”

1. Z tego co pamiętam mniejsza liczba sprzedanych Favoritek wynikała z bardzo niewielkiej podaży. Na te samochody było mnóstwo chętnych, ale trzeba było się zapisać na listę i czekac czesto wiele miesięcy, nie mając przy tym pewności czy w tzw. międzyczasie nie zmienią sie istotnie ceny – stąd cześć osób wolało dostępnego od ręki Poloneza (nie zawsze w takim kolorze i specyfikacji jakby chcieli, nie zawsze w tym samym miescie, ale jak sie zatelefonowalo do dealerow w roznych miastach, generalnie dalo się znalezc cos od reki).

   Odpowiedz

   • Nie wiem, jak było z podażą. Ceny na pewno wariowały z uwagi na co rusz zmieniające się cła i podatki. Natomiast na Polonezy też się nieraz czekało, ale to dopiero w czasach, jak mój tata je sprzedawał – 1993-95. Wcześniej chyba nie, bo popyt był mniejszy.

     Odpowiedz

     • Oczywiście to tylko dowód anegdotyczny, ale w latach 1991/92 rodzice zmieniali wysłużonego 125p na nowy samochód, w czym jako 10-latek wiernie sekundowałem i pamiętam ówczesne przejścia i dylematy. Generalnie:
       1. Wartburg 1.3 – odpadł ze względu na koniec produkcji (“nie bądź głupi, przecież za 3 lata to już nigdzie do tego nie dostaniesz części”).
       2. Favoritka odpadła ze względu na problemy z dostępnością (w końcu z dnia na dzień mogą znowu podwyższyć cła i nie ma co czekać).
       3. Łady i Moskwicze odpadły z bliżej nieznanego powodu (pewnie chodziło o potencjalną dostępność części)
       4. Cinquecento w ogóle nie był brane pod uwagę jako za małe.
       5. Polonez Caro został kupiony “rzutem na taśmę”, bo od kolejnego tygodnia wchodził nowy cennik, przy czym żeby był czerwony, a nie biały albo “sraczkowaty” trzeba było wykonać szereg telefonów i ostatecznie znalazł się “po znajomości” jeden egzemplarz w salonie na Jagiellońskiej w W-wie, tyle, że trzeba było dopłacić za elektryczne szyby – takie to były realia 😉

       Z licznie odwiedzanych salonów paradoksalnie najlepiej zapisał mi się w pamięci odwiedzony trochę wcześniej (1989-90?) salon samochodów produkcji ZSRR, gdzie na chromowanej rampie stały błyszczące wiśniowe Aleko i Samary. Nie dość, że salon był przestronny i samochody ładnie wyeksponowane, to dodatkowo było w nim mnóstwo miniaturek radzieckich pojazdów oraz otrzymałem tam szereg czasopism i folderów – wprawdzie wszystkie pisane cyrylicą, ale za to na dobrym błyszczącym papierze, z pięknymi fotografiami prezentującymi przedzierające się przez Amazońskie błota Łady Nivy, pokonujące Saharę Kamazy, rozbijane w testach zderzeniowych Samary, czy piękne blondynki w futrach z lisa, opierające się w niedbałej pozie o Moskwicze 🙂

     • Bardzo ciekawe informacje, świetnie oddające ducha epoki!!

   • Mój śp. Dziadek miał Favoritkę (kolor chyba rzekomo “morski”, ale w praktyce to był taki chamski turkus ;)) na początku lat 90. (później przejął ją Wujek) i w sumie wspominam ją sympatycznie, chociaż jako mały chłopak traktowałem ją z lekkim pobłażaniem. Pamiętam postępującą korozję nadkoli z tyłu czy to, że licznik zatrzymał się na 78 tys. km, ale wiem też, że przez naprawdę długie lata służyła w rodzinie. Mam w związku z tym jakiś taki sentyment do Favoritek i mimo całej toporności podoba mi się deska rozdzielcza czy klapa bagażnika :). Nawet co jakiś czas wraca mi myśl o Favoritce na youngtimera, ale rozsądek żony sprowadza mnie na ziemię (“na ch… nam taki samochód!?”).
     Tak czy inaczej, osobiście jeżdżę już trzecią (współczesną – dwie Fabie I i aktualnia Octavia II) Škodą i ok – jest to VW, ale jednak ma w sobie pewną odmienność, taki czeski sznyt :). W pewnym stopniu uważam się za fana marki, także jestem trochę nieobiektywny, ale na przekór obiektywnie powiem, że są to naprawdę udane auta i dają jakąś taką nie do końca wytłumaczalną frajdę z jazdy. Chociaż trudno oczywwiście porównać współczesne modele ze Škodą Favorit czy nawet Felicią.

     Odpowiedz

2. Po kolekcji widać, że Jerzy (imiennik mego dziadka i syna) jest wyznawcą pragmatycznego podejścia i przyzwoitego komfortu za rozsądną kwotę. Jest to podejście może niezbyt porywające, ale niezwykle rozsądne i dosyć mi bliskie. Co się zaś tyczy Favoritki – to bardzo rzetelny grat. Sam miałem okazję taką przetestować i choć ewidentnie mnie nie polubiła (egzemplarz, którym się przejechałem, miał jakieś problemy z zapłonem), zaskoczyła mnie komfortem jazdy i bezproblemowością obsługi. Jedyne, do czego mogłem się przyczepić, to wykończenie deski rozdzielczej i mały bagażnik (który to problem dość skutecznie rozwiązywał Forman). Niech służy!

   Odpowiedz

   • Pamiętam ten test.

     Ja w sumie napisałem podobnie – że bagażnik i tylny przedział były lepsze w Polonezie (stylistyka kokpitu chyba też, ale to sprawa względna), natomiast reszta już mocno na korzyść Skody.

     Odpowiedz

3. Byłem przekonany, że silnik 1.3 z Favoritki to konstrukcja zmodernizowana, ale jednak przejęta z modeli tylnosilnikowych. Czyli to tylko legenda?

   Odpowiedz

   • Tak tak, on bazuje na tym starym, ale są spore różnice – np. całkiem nowa głowica z aluminium.

     Odpowiedz

4. Gdzieś na przełomie wieków trafiła do naszego domu taka właśnie 136L, jako drugie auto obok S124 2,5D. Przepaść technologiczna wydawała mi się ogromna, ale może dlatego, że nigdy nie miałem styczności z krajową motoryzacją. Po latach jednak trzeba przyznać, że Skoda stanęła na wysokości zadania i odwdzięczała się śmiesznie niskimi kosztami. Na niej też się uczyłem jeździć. Najlepszym patentem jednak był przerywacz pracy wycieraczek. Działał zawsze idealnie, intuicyjnie. Po latach eksploatacji odkryliśmy, że zastosowano tam włącznik czasowy, który mierzył czas od ostatniego uruchomienia wycieraczek.

   Odpowiedz

   • No widzisz, a u Jerzego w ogóle nie ma przerywanego trybu wycieraczek.

     Odpowiedz

5. Favoritką w latach 90-tych z kolegami jeździliśmy na lekcje w technikum. Auto robiło wrażenie pod względem relacji lekkości do pojemności nadwozia, wygody, niezłego prowadzenia, niezawodności i niskiego spalania. Denerwowały za to twarde i niemiłosiernie trzeszczące plastiki we wnętrzu.
   Wygrywało zdecydowanie naszą ogólną oceną zarówno z Polonezem jak i Ładą Samarą (która była przecież wtedy również nową konstrukcją i chyba zdecydowania droższą w zakupie)
   Ustępowała jedynie zachodnim samochodom które wtedy również już w naszej klasie się pojawiały.

   Odpowiedz

6. W tamtych czasach najważniejszym kryterium była cena. Auto musiało być jak najtańsze, stąd maksymalnie zubożone wersje. No i przeświadczenie, że krajowe auto się wszędzie naprawi, a obce (nawet Skodę) już trudniej.
   Nie mniej jednak cena była absolutnie najważniejsza.

   Odpowiedz

   • Pełna zgoda. Jeszcze na początku XXI wieku w Polsce wszystko sprzedawało się prawie wyłącznie w bazowych wersjach.

     Odpowiedz

   • To się wtedy błyskawicznie zmieniało. Pamiętam , że świadomość faktu o archaiczności i niskiej jakości Poloneza była powszechna. Moje technikum to lata 90 – 95 nie przypominam sobie , żeby ktoś się obawiał używanych Opli, VW czy nawet aut Japońskich.
     Za to bardzo nieufnie traktowano Hyundaia (chodziły plotki , że to jednorazówki , że głowica jest na stałe przykuta do bloku itp. bzdury) podobnie chwilę później było z Daewoo – to jednak również bardzo szybko uległo zmianie. Pamiętam jeszcze, że z kolei Oltcit był pośmiewiskiem przez całą swoją krótką karierę.

     Odpowiedz

     • Pamiętam z lat 90-tych historie o tym, że w Daewoo Nexia jest blacha jak papier i nawet lekka stłuczka prowadzi do utraty symetrii nadwozia oraz szkody całkowitej. Co do używanych samochodów zachodnich, to z tego co pamiętam obawiano się głównie egzemplarzy kradzionych oraz powypadkowych – do tej pory chodzi mi po głowie jakiś odcinek “Sprawy dla reportera” o panu “Januszu”, który oszczędności życia wydał na zakup wymarzonego Passata, a teraz auto od trzech lat stoi na parkingu policyjnym, bo okazało się, że było skradzione w Niemczech. Możliwości weryfikacji stanu prawnego i technicznego samochodu były w tamtych czasach mocno ograniczone, a takie historie wielu odstraszały przed zakupem samochodu na giełdzie, stąd kariera Poloneza, który był jaki był, ale zakup w salonie dawał przynajmniej gwarancję, że nie straci się wszystkiego.

     • Kradzione samochody były codziennością. Salonowy egzemplarz na pewno nie był kradziony, za to mogli go ukraść na następny dzień i to się naprawdę często zdarzało… Ale fakt, że głównie dlatego ludzie w ogóle do salonów przychodzili (poza częstą wtedy nieświadomością, że przebieg 100tkm nie musi wcale oznaczać śmierci technicznej – bo zadziwiająco wielu ludzi naprawdę uważało, że trwałość oferowana przez FSO/FSM jest standardem światowym 🙂 ).

     • W technikum chłopaki na pewno się znali na mechanice i umieli ocenić stan auta, ale nie byli w tym reprezentatywni dla ogółu społeczeństwa. Przeciętny Kowalski bał się sprowadzanych aut, podobnie jak nieświadomego zakupu egzemplarza kradzionego. Pisałem o tym więcej w teście Poloneza Caro.

     • Głównie tego ludzie się bali w używkach z zachodu. Nie dało się sprawdzić przeszłości (wujek stracił tak Peugeota 405, zakupionego od pasera – czy wujek wiedział? twierdził, że nie…), auta były często porozbijane i składane byle jak, a liczniki kręcone. Z częściami było różnie, podobnie jak z fachowcami. A w przypadku stłuczki ściąganie części z zagranicy potrafiło trwać miesiącami. Gdy ktoś miał ogarniętego mechanika, albo był bardziej obrotny, to mógł sobie pozwolić na więcej. A tak, to lepsze znane zło…

7. Ja mam wspomnienia z pierwszej ręki, bo bordową 135L kupiła moja siostra ze zniżką za przedpłatę za malucha. Nie wiem, czy wszyscy pamiętali ten nieszczęsny system przedpłat na maluchy, który powodował, że ludzie zbierali na swoje wymarzone auto po 15 lat i często się nie doczekiwali. Na szczęście nowe władze postanowiły honorować te przedpłaty, choć w minimalnym zakresie – można było sobie za nie odliczyć cło. Nie pamiętam, czy całe, czy tylko część, ale pamiętam, że dziadkowi oferowali za tę przedpłatę 20 mln. Nie pamiętam dokładnie ceny za jaką udało się kupić Favoritkę, ale to musiało być coś w rejonach 130 mln. Wtedy to była świetna cena, za świetny samochód.
   W lato 2005 szwagier zabrał mnie na łąkę i posadził za kierownicą, po czym wysiadł. I to była moja pierwsza samodzielna jazda samochodem. Nawet wrzuciłem dwójkę 😉
   Pamiętam, że prowadziła się tak łatwo i normalnie, nie trzeba było z niczym walczyć. Dobra widoczność i niezła elastyczność, to naprawdę świetne auto do nauki jazdy.
   Niestety, po ok. 2 latach została skradziona na Pradze. Za pieniądze z odszkodowania siostra kupiła strupieszałego Escorta, o którym tu już kiedyś pisałem 😉
   https://automobilownia.pl/wpis-goscinny-po-20-latach-eskorty/

   Odpowiedz

8. Silnik jest ten sam co w Škodzie 120 jednak umieszczony z przodu (oczywiście jest unowocześniony)
   Ostatnim autem który wyjechał z tym motorem była Škoda Fabia 1 gen. z pojemności 1.4.

   Odpowiedz

9. No nareszcie Królowa Złombolu zawitała na Automobilowni:)
   Favoritkami w życiu za wiele się nie najeździłem (jedynie raz czy dwa byłem podwieziony przez ojca kolegi ze szkoły do domu, bo pochodziliśmy z jednego osiedla), za to później już w dorosłym życiu trochę tym pojeździłem zarówno jako kierowca jak i pasażer trzech różnych egzemplarzy.
   To co najbardziej pamiętam z młodzieńczych lat to zachwyt nad… drzwiami: boczki jak boczki ale podłokietnik z wkomponowaną klamką i napisem “Skoda” robiły na mnie piorunujące wrażenie, jakbym siedział w jakimś odjechanym prototypie.
   Gdy lata później miałem przyjemność prowadzić Favoritkę rzuciło mi się coś, o czym w tekście nie wyczytałem w kontekście porównań do Poloneza: ergonomia na zupełnie innym poziomie – w starszym Polonezie przełączniki są ustawione chaotycznie, część jest pod ręką, część gdzieś daleko na konsoli środkowej, a w szerokim Caro wprawdzie wszystko jest blisko ręki, ale zasłonięte wieńcem kierownicy, więc nadal nie wiadomo co gdzie jest. Zaś w Favoritce wszystko jest ładnie zgrupowane na lewo i prawo od zegarów w takich miejscach, że do wszystkiego idzie łatwo dotrzeć zarówno wzrokiem jak i ręką. W oczy mi się też rzucił iście czeski patent w postaci dwóch różnych przycisków od zapalania świateł: oddzielny do pozycyjnych, oddzielny do mijania, chociaż ten ostatni można mieć wciśnięty na stałe i włączać i wyłączać całość tylko przełącznikiem od pozycji.
   Co do designu wnętrza… Gdy z Poloneza wywali się “kwadratowe” zegary z pierwszych modeli i zapomni się o skośnie ustawionej dźwigni zmiany biegów to wypada ono po prostu blado, zwłaszcza w starszych modelach bez wlotów pośrodku deski – jak w niedokończonym koncepcie. Skoda zdaje się być tutaj bardziej dopracowana, zwłaszcza w porównaniu z modelem 742, w którym praktycznie brak jakiegokolwiek designu. Tu jest “jakoś” a nie “nijak”.
   Patrząc po komentarzach widzę, że nie tylko ja zwróciłem uwagę na akapit traktujący o “nowym” silniku dla Favoritki;). W końcu to jest jedna z tych rzeczy, którymi miłośnicy Skód się mocno szczycą – i ja się im bynajmniej nie dziwię: komunistyczne 3-podporowe OHV z przełomu lat 50. i 60., które pracuje kulturalnie, wykręca jakieś konkretne przebiegi zamiast umrzeć po 120 tysiącach, no i mające w sobie tyle potencjału, że Volkswagen utrzymuje je w produkcji przez lata wkładając je do Felicii, Octavii (w śladowych ilościach chyba tylko na rynek wewnętrzny) oraz pierwszej Fabii. Można? Można. Jakość materiałów i dyscyplina pracy na zakładzie robią swoje.
   Dobra wiadomość dla fanów aut “made in Poland” jest taka, że… istnieją Favoritki z polskich zakładów, bowiem były one montowane przez krótki okres czasu byłej FSR w Poznaniu, którą akurat przejął koncern Volkswagena. Wprawdzie magazyn “Motor” donosi, że zmontowano ich tylko 1001 sztuk, ale zawsze coś (numer 28 z 1995 roku). Także można być patriotą gospodarczym jeżdżąc Skodą zamiast męczyć się w Polonezie;)
   Bardzo fajne i przyjemne samochodziki. Czesi odwalili kawał naprawdę dobrej i solidnej roboty prezentując tak dojrzały i dopracowany samochód w takich a nie innych czasach – nam pozostaje wzdychać do powoli rdzewiejących prototypów Warsa w Chlewiskach…

   Odpowiedz

   • Zdecydowanie jest to kawał dobrej roboty, który przekonał wielki koncern o zainwestowania miliardów.

     Co do silnika – tak, on tkwi swoimi korzeniami w latach 60-tych, ale S100 albo 120 nie tylko nie robiły 100 km/h w 13 sekund (jak ostatnia ewolucja 136), ale przede wszystkim nie przejeżdżały po pół miliona kilometrów bez remontu. Tak więc nie jest to to samo, mimo że konstrukcja oczywiście jest bardzo zbliżona.

     Odpowiedz

     • Bardzo duże znaczenie ma jakość wykonania i montażu. Wystarczy dobrze wyważyć układ tłokowo korbowy , żeby silnik robił dużo większe przebiegi (o kulturze pracy nie wspominając)
       Sam miałem okazję posłuchać silnika od zaporożca który poddano “garażowym” poprawkom który pracował jak japońska rzędówka – gdybym nie widział na własne oczy to bym nie uwierzył.
       Inna sprawa , że przy seryjnej produkcji wymaga to inwestycji w lepsze obrabiarki więc nadal czapki z głów w stronę Czechów.

     • Skoda “sprzedając się” VW miała poza fabrykami i doświadczoną kadrą, znakiem firmowym i wdrożonymi własnymi konstrukcjami jeszcze kilka argumentów.
       Jednym z nich była technologia odlewu bloków silnika z aluminium. Tego VW nie miał i nie potrafił opracować. Oczywiście mówię o wykonywaniu tego seryjnie.
       Dopiero po zakupie Skody silniki VW dostały bloki ze stopów lekkich.

     • Bloki ze stopów lekkich były i przed I wojną światową. Mnie się wydaje, że to, o czym mówisz, to CIŚNIENIOWE odlewanie aluminium. Pisałem o nim w artykule o 1000 MB.

   • Z tych warsów prawdopodobnie by nic dobrego nie wyszło nawet jakby jakimś cudem wprowadzili do produkcji – stawiam że zrobiliby zabieg “stara mechanika – nowa buda” i tyle, ludzie by narzekali na warsy że niby nowoczesne a większy skansen muzealny. XD

     Co do favo pełna zgoda, udane i przyzwoite auto. Dobrze że vag nawet nie mieszał za mocno przy nich bo powstał naprawdę udany lift, to jest felicia. ; ) W sumie nie zdziwiłbym się że te favority z polskiego montażu robiono jako wprawkę załogi przed montażem felicii – wszak też je w dawnym fsr składano.

     Odpowiedz

10. Favoritka to chyba najważniejszy powojenny model Skody (czy tam AZNP). Jakiś wspomnień przejazdzkowych nie mam, ale miałem kilka okazji obserwować z bliska Favoritki, które już z daleka wyglądały strasznie, a mimo to były w stanie się samodzielnie przemieszczać.
    Pamiętam prasowe porównania między Polonezem i Felicją i wybór nie był prosty. Generalnie dość powszechna była wówczas opinia, że Polonez to jednak więcej samochodu.

    W sumie najlepszym polskim samochodem to był chyba Lublin. Coś pamiętam, że Daewoo miało plany zastąpienia Lublina (i kilku równie nowoczesnych modeli LDV) Maxusem, ale mu się w międzyczasie padło, Maxusa próbował rozkręcić “prywaciaż” (co się skończyło jak się skończyć musiało przy braku zaplecza) a za Lublina miał wejść Lubo (który nie wiem, czy nie był tylko nową budą do starego podwozia)… ogólnie to musi być dość ciekawa historia, bo dzisiaj Maxus to chińska marka od suvów (też takich koszernych, na ramie), która zdaję się nieźle sobie radzi w Azji i Australii.

    PS. “Ciężka seria” Ursusa Zetora od początku była wspólnym przedsięwzięciem Polsko – Czesko – Słowackim i nie było czego się wstydzić na tle ówczesnych konstrukcji zachodnich.

    Odpowiedz

11. Półek vs Faworitka . Trzeba brać pod uwagę że protoplasta Poldka , włoski 125 to był segment D . Czyli obecnie mówiąc klasa Passata . 125p i Poldek też aspirowały do tego segmentu . A Skodowka to segment B , no trochę wyrośnięty i trochę młodszy . I mając to na uwadze , widzimy że Faworitka wygrywa z Poldkiem przez KO . I sprawa najważniejsza : 3-4 litry paliwa mniej na 100 km . A to zawsze się liczy .

    Odpowiedz

    • Z paliwem pełna zgoda, wspomniałem zresztą o tym w tekście.

      Co do segmentacji – tu w grę wchodzi upływ czasu, bo to, bo samochody bez przerwy rosną, dlatego mieszają nam się klasy. PRy odstępie 20 lat można spokojnie liczyć przesunięcie o jeden segment.

      Odpowiedz

12. Jak dobrze pamiętam, ta wersja 115 S była naprawdę biedna – nie było obrotomierza, zaś tylne drzwi miały stałe szyby. Sama Skoda jak VAG sypnął groszem zaczęła robić wszelkie edycje – Green Line, Black Line, Silver Line czy Prima chociażby. Oczywiście w Polsce tego nie było, bo byliśmy za biednym i mało liczącym się rynkiem – lepsze wersje pchali na eksport na Zachód, nie do byłych krajów RWPG.

    Mam też wrażenie, że sam Favorit był nie dość że udanym autem, to i najlepszym wozem z przełomu lat 80.-90. z Bloku Wschodniego – nowoczesny, zaprojektowany siłami własnymi z pomocą Bertone czy Porsche (oni sami mało grzebali przy wozie – więcej się natrudzili przy Ładzie Samarze : D ) no i też bezkonkurencyjny jakby nie było – Samara toporniejsza i bardziej prymitywna, Polonez MR91 niby świeższy ale dalej przestarzały, Yugo Florida to w sumie Tipo ale inaczej opakowane i gorzej podane (u nas były tego śmieszne ilości), Moskwicz Aleko w cieniu Samary, a reszta jak Wartburg 1.3 czy Trabant 1.1 albo Tavria to nieśmieszne żarty – zwłaszcza Tavria, bo enerdowskie jeszcze się bronią bardziej cywilizowanymi silnikami – przy czym miały licencyjne bloki od VW, reszta to rzeźba “enerde”. A dobra, była jeszcze Łada 110, bardziej prymitywnie i byle jak złożona od Samary udająca zachodnie auta ; )

    Odpowiedz

    • Łada 110 to już trochę inna epoka, bo wprawdzie prototyp powstał na przełomie lat 80 i 90, to do produkcji weszła chyba w 1996, a z tego co pamiętam na naszym rynku pojawiła się jakoś w 1998, tak że za konkurencję miała Sienę i Lanosa. Zgadzam się natomiast, że Favoritka bez dwóch zdań była najlepszym samochodem z demoludów i w ogóle to chyba najważniejszy powojenny model Skody obok 1000 MB.

      Odpowiedz

    • Pełna zgoda, że Favorit na tle RWPG wymiatał.

      115 S – nie znam szczegółów, wiem tylko, że była “zubożona”. Obrotomierza to nawet zwykłe 135/136L nie miały, tyle że u Jerzego jakimś cudem jest (szczegóły wyposażenia tego auta są w ogóle trochę zagadkowe).

      A co do wersji “na Polskę” – oczywiście, że byliśmy biedni i nikt nie dopłaciłby za fajniejszą Skodę, tylko kupił np. gołą Astrę. Tak to działało nawet przy dużo większych kwotach – np. zamiast lepszych Civiców ludzie woleli bazowe Accordy. Ale na samym początku lat 90-tych była jeszcze kwestia podatków, które bardzo mocno rosły w zależności od wartości auta – to dlatego Skód nie oferowano z alufelgami czy wtryskiem, bo po prostu wpadłyby w wyższy próg i kosztowały od razu np. 30% więcej, podczas gdy Polonez z dieslem albo silnikiem Rovera nie miały tego problemu (bo progi specjalnie ustawiano pod cenniki FSO).

      Odpowiedz

      • a jaka to zagadka niby? po latach ktoś wymienił licznik bo na złomie za 20zł kupił z obrotomierzem i tyle, sam też tak często wymieniałem sobie w różnych samochodach różne fajniejsze wyposażenie, też bym za nic nie dopłacił jak bym miał kupować nowy, bo te dopłaty są zawsze jakieś chore za różne pierdółki które potem można sobie dokupić za 10-100x mniej 🙂

      • To prawdopodobnie sedan przerobiony z eksportowego pickupa DOKA, przerobionego z kolei z Formana 🙂 Takie to kombinacje robią graciarze z dzikich krajów. Jeden taki graciarz pisał tu nawet na blogu o swoich dziejach, tylko nie mogę go namówić na ciąg dalszy 😉

      • Tam jest więcej zagadek, np. ten trzeci pas bezpieczeństwa, którego nie powinno być. A taki obrotomierz to nie sama deska, tylko jeszcze czujniki trzeba, prawda?

      • Obrotomierze z tamtej epoki brały sygnał z zacisku cewki zapłonowej – wystarczy jeden kabelek żeby zadziałał ( o ile fabrycznie go nie było)

      • Trzeci pas z tyłu był też w egzemplarzu mojej siostry (135L). Pamiętam, bo jechaliśmy nim kilka razy w 5 osób 😉

      • bez sensu robić sedana z pickupa.. przecież pickup 100x lepszy, przydatniejszy i fajniejszy
        mnie to kusi żeby urżnąć tył Astry najłatwiej 3 drzwiowej i dospawać budkę z Caddyka, a jeszcze lepiej np z Eurovana, choć to już trudniejsze, ale lepsze bo dłuższe, choć w sumie to już chyba łatwiej do Eurovana wlepić zespół napędowy z Astry (koniecznie w automacie)…
        chociaż Astra z budką była by jedyna w swoim rodzaju, i w końcu by się normalnie mieściły traktorki-kosiarki, a nie zawsze na wcisk, z odkręconą kierownicą i fotelem…
        chociaż w sumie jeszcze lepiej było by dospawać tył z poloneza Trucka… jeszcze więcej by się dało przewieść 😀 w sumie z Astry kombi/sedana też by się dało takiego pickupa zrobić, tylko gorszego bo bez otwieranych bocznych burt, no ale znacznie prościej, tyle że Astra ma tylną belkę niezbyt jednak mocną (kombi ma trochę mocniejszą) i w mojej już się trochę koła na boki rozchodzą od wożenia wszystkiego co popadnie…

13. fajna Favoritka, szkoda że bez gazu, choć teraz już jak na żółtych jest i przeglądów nie trzeba to można sobie założyć samemu 😀 widać przygotowanie na idiotyczne (sr)eko strefy poczynione wyśmienicie! ja mam nadzieję, że w lublinie tego beznadziejstwa nie wprowadzą, bo niestety nie mam Asterki z 93r tylko późniejsze 🙁 najwyżej jakąś wcześniejszą trzeba będzie kupić w stanie dowolnym, aby kwity były…

    a co do Favoritki to one zawsze mi się na prawdę podobały, fajne są i ładne, dobrze, że od Bertone, bo te prototypy Giugiaro to wyglądały zabytkowo już jako prototypy 😉
    najfajniej oczywiście wygląda 3 drzwiowy prototyp “mini XM” – superowy!

    a co do prototypowej Favoritki sedan (sedany są bez sensu) to taką rozstrzelali w jakimś dzikim kraju:
    https://www.autoremo.pl/skoda-favorit-sedan-odnaleziona-po-bombardowaniu-w-syrii/

    Odpowiedz

14. Mnie brakuje w artykule sportowych sukcesów faworitki, bo to lepsza opowieść niż bajka o kopciuszku. Skoda tym modelem zdobyła nie tylko mistrzostwa świata w klasie 1300 ale wicemistrzostwo i mistrzostwo w tzw Formule 2, czyli ówczesnej kategorii dla aut FWD z silnikiem do 2 litrów pokonując naprawdę poważne zespoły. Jasne że głównie dzięki regularnym startom ale jak oni fantatycznie jeździli tymi autami to widać na starych filmach. Zresztą w generalce favorit też zdobył dwu czy 3 krotnie punkty mieszcząc się w 1 dziesiątce klasyfikacji. Nawet w bajkach trudno o takie historie.

    Odpowiedz

    • Prawda, ale ja zazwyczaj pomijam kwestie sportu, bo a) nie jestem w tym ekspertem, b) nie jestem w stanie w cztery wieczory napisać całej encyklopedii modelu plus jeszcze własnych wrażeń i opinii. Ale czasem (prawda że rzadko) popełniam osobne artykuły o sporcie – ostatnio był np. o B-grupowym Peugeocie 205.

      Odpowiedz

15. Nie tylko tylne lampy sa zamienne pomiedzy Favoritem a Formanem. Identyczna jest cala tylna klapa. Przy projektowaniu Favorita wdrozono szereg nowych technologii, m.in. zbiorniki paliwa z tworzywa sztucznego. I w ogole Czesi dali nam szkole ze nie tylko mozna tworzyc I wdrazac do produkcji nowe modele, ale pokazali jak. Np. Model 105\120 to ich calkowicie wlasna konstrukcja. W sumie dalece u nowoczesniona s100. Czesi kupili licencje I wdrozyli do produkcji szereg niezaleznych rozwiazan, ktore podniosly klase produktu. Hamulce tarczowe Dunlop, przelaczniki pod kierownice Lucas, reflektory Ciebie, plastikowo-aluminiowe chlodnice I nagrzewnice Sofica. Nie pamietam od kogo kupili licencje na bezwladnosciowe pasy bezpieczenstwa. Zlozyli to do kupy I to dzialalo. Sami wdrazali te licencje, nie dostali wszystkiego na tacy jak my od Fiata. Do tego rozwijali kooperacje. Polosie napedowe z przegubami kulowymi do modeli S130 I Rapid powstawaly w NRD w ich nowej fabryce zbudowanej w kooperacji z Citroenem. Elektroniczne obrotomierze z wczesnych modeli 120 LS I GLS to dzielo naszego Mera Lumel.

    Odpowiedz

    • Przecież napisałem, że klapa też 🙂

      A co do reszty – dzięki za uzupełnienie. To dobrze wpisuję się w wymowę artykułu.

      Odpowiedz

16. To nie tak, że ten egzemplarz nie miał w wyposażeniu automatu wyłączania wycieraczek, ale zwyczajnie, jak trybiki prędkościomierza, ten element nagminnie się psuł. Jako dawny użytkownik i właściciel Favoritu, muszę przyznać, że aspekt tworzyw sztucznych wewnątrz, to chyba największy ból tego samochodu.
    Kanapa składała się we wszystkich wersjach, natomiast, nie zawsze była dzielona. Elementów wyposażenia dodatkowego też nawet trochę było, tylko one, ze względów oszczędnościowych, rzadko do “polskich” egzemplarzy trafiały. Inna sprawa, że pierwsza i druga seria, sztywno się nie trzymały w ramach pakietu wyposażenia i występowały, na przykład, LS-y ze standardowym typem siedzeń, mimo pełnej tapicerki drzwi.
    Tylny rząd, niby mniejszy niż w Polonezie, ale absolutnie, moim zdaniem, nie powodującym ujmy dla pasażerów nawet około 180 cm wzrostu. Na szerokość, zgodzę się, dla trzech osób ciasno, ale w tym aspekcie, w polskim wyrobie, wcale jakoś nadzwyczaj lepiej nie będzie. Bagażnik rzeczywiście mógłby być większy.
    W kwestii wersji silnikowych, to Czesi mieli przygotowaną również wersję 1.6 OHC, która miała 90 KM i być łączona z najwyższym, nie wprowadzonym w Favoricie, wariantem wyposażenia GLS.

    Odpowiedz

    • Specjalnie o to pytałem, bo to jest zawsze pierwsza myśl, ale ponoć trybu przerywanego nie ma wcale. Napisałem to, co powiedział właściciel.

      Odpowiedz

    • Spotkałem osobę, która też tak twierdziła (co prawda jedna z Felicji), a okazało się, że tam był regulator czasowy i po prostu trzeba było go zaprogramować.

      Odpowiedz

      • mój dziadek miał taką Felicję z tym czasowym programowaniem i to było superowe rozwiązanie!! aż dziw, że się to nie upowszechniło wszędzie

17. Przeprszam bo nie wiem gdzie na drzewku się ten komentarz pojawi, co utrudni realizację do czego się odnosi. A miałby do głównej treści. No dobrze, Favoritka, pewnie dlatego przegrywała w zbiorowej imaginacji bo w Kole Fortuny główną nagrodą byłe jednak Polonez!
    Ale pożegnawszy Favoritkę, to Felicja, chyba tylko jej drugie wcielenie, to już spoko pograła o portfele Polaków, i jako pełnoprawny konkurent i Astry, i Daewoo, i Fiata. W sensie że nie druga liga tylko poważny gracz. W wersji z 1.6 to nawet było chyba fajowe auto, plus milion wersji specjalnych. Tak na oko to nie było wstydu wtedy że kurak

    Odpowiedz

18. Jezdzilem dwoma Favoritkami i jakos serca mi nie skradly.A jest to dziwne bo jestem fanem Skody majacym kiedys modele 105 i 120 a duuzo pozniej Yeti.Niby wszystko OK ale jednak calosciowo nie:) Majac swego czasu Samare to przyznam ze w ciemno wybralbym rosyjski produkt.

    Odpowiedz

19. Niejaki Pavel Hušek, Czech, projektant Audi 80 B2, jak wchodziła na rynek Favoritka narysował takie coś, wzbudzając furorę w Czechach i nadzieje na produkcję roadstera: https://fce7b59c3b.clvaw-cdnwnd.com/d257669be3c9a7da61f12979798f0d9f/200006225-280ef280f1/IMG_20220331_155750.jpg?ph=fce7b59c3b
    Publikowały to zachodnie czasopisma bardzo wzmagając zainteresowanie nowym modelem.

    Odpowiedz