PRZEJAŻDŻKA PO GODZINACH: ZĘBY REKINA

57 Comments on “PRZEJAŻDŻKA PO GODZINACH: ZĘBY REKINA”

1. Stryj miał 320 rocznik 1978. Upalany przez połowę rodziny (a ojciec miał 9 rodzenstwa). Ostatecznie po dzwonie okazało się, że w wieku 60 lat stryj ma jaskrę wielkości bombowca B52 i auto odkupił blacharz, który opchnął je gdzieś w Polskę. Ale krecenie ósemek na przykościelnym parkingu bezcenne.

2. Bardziej wkurzony sedan- Peugeot 505 😉

   • Zgadzam się jak najbardziej – często to słyszę o swoim! 😀 Ale podobnie jak w wyżej opisanym E21, nie stoją za tym osiągi, które wynoszą szalone 80 koni (z turbo!) i podobno około 150km/h prędkości maksymalnej

     • W latach 70-tych czterocylindrówki rzadko przekraczały 100 KM. 80 to była normalna moc rodzinnego sedana.

   • Tylko trzeba na niego patrzeć nisko z przodu. BMW to rekin, Peugeot to bardziej szczupak 😉

   • Dla mnie 505 nie wygląda na wkurzonego… Prędzej to co piszą inni o Triumphie, ale on nie nadawał się na osiedlowego chuligana 🙂

     • Pytanie czy tego efektu nie wywołują późniejsze skojarzenia z marką. Bo w sumie linia to takie typowe dwa pudełka a i podcięty przód to też nic niespotykanego…🤷‍♂️

     • Dziś pewnie tak, ale te skojarzenia nie są nowe. Skądś w końcu wzięły się preferencje osiedlowych dresiarzy – oni nie umówili się wszyscy na BMW przypadkowo, tylko kupowali to, co odpowiadało im charakterem, w stopniu wręcz bezkonkurencyjnym.

     • Dla miłośników dresu dostępność miała znaczenie 😀
       A taka e21 była podobna do e30 (a ze wzgledu na wiek znacznie tansza ) a BMW było już znane z mocniejszych silników.
       Linia małego BMW nie różniła się jakoś specjalnie od 131, 132 czy Cortiny.
       A w porównaniu do takiego Falcona xb to beemka wyglądała jak dzieciak z podstawówki w dresie przy karku w skórze spod nightclubu 😉
       Tylko populacja pozostałych prawie wymarła…

     • Falcon (i wszystkie muscle-cars) to USA, całkowicie inny świat

3. Samochód, co do którego mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony samochód naprawdę się dobrze zestarzał, doceniam klasyczną linię, stylistyczne smaczki itp.. Z drugiej strony ceny w ostatnim czasie poszybowały w kosmos, a ja wciąż pamiętam (minęło 20 lat, a jakby to było wczoraj), że mój kolega miał na początku studiów takiego “szrota” kupionego za symboliczne pół litra i miałbym w związku z tym mentalną barierę aby zapłacić za takie auto kilkadziesiąt tysięcy złotych (nota bene to samo uczucie mam w stosunku do Polonezów 126 i 125p) – barierę, której zupełnie nie mam np w stosunku do Mercedes W107, bo on z definicji zawsze był drogi i w zw. z tym łatwiej mi zaakceptować jego obecne ceny.

   • No, ja też pamiętam czasy, gdy za flaszkę kupowało się jeżdżące “perły peerelu”, a 3 tysiące wystarczało na dowolną markę. Z tym, że nigdy nie były w stanie jak ten rekin. Czy wydałbym na niego 60 tys? Może za 323i. Ale nie wszyscy potrzebują dużo mocy w aucie i takie 1.6 im wystarczy. Wtedy trudno no ładniejszy egzemplarz.

     ps. w ogóle Szafran Inwestycje ma niezwykle interesujące portfolio 🙂 Fiat Siena obok Lancii Bety Monte Carlo – no, kombo nie do spotkania gdzie indziej.

     • Nie chcę spoilerować ani zapeszać, ale ta Beta MonteCarlo jest następna w kolejce. Już w niej siedziałem, tylko z przejażdżką na serwis olejowy czekam 😉

       Natomiast bardzo żałuję, że dosłownie o jeden dzień uciekł mi Poldek Caro Minus w przebiegiem 20 tys. km. To byłby kawał wspomnień!! Ale może jeszcze się trafi.

   • To naturalna kolej rzeczy: ówczesne nówki są dziś szrotami, ówczesne szroty są perełkami (oczywiście modele, nie egzemplarze – bo z ulepa nigdy już nie będzie perełki, chyba że po 70 latach, bo wtedy nie ma innego wyjścia niż pełna odbudowa).

4. ładna BM-eczka, choć te pojedyncze lampy są paskudne, podwójne robią robotę! poza tym wnętrze też bardzo ładne, no ale skrzynia 4 biegowa to nieporozumienie i takie zestopniowanie biegów… biedny silnik… ale te silniki to faktycznie wyjątkowe są, że wytrzymują tyle lat katowania i upalania, to aż niewiarygodne!
   i rozkręcane przeguby <3 to powinien być obowiązek!! a nie żeby wymienić manszetę to pół zawieszenia (zgnitego jak zawsze) trzeba rozebrać żeby wyjąć półośkę 🙁

   a co do DF-a to te jego 75 koni to chyba tylko we włoskim labolatorium, pewnie zresztą tą wartość sobie wymyślili bo komu by się tam chciało ten silnik przykręcać do tej całej hamowni, przecież to włosi 🙂
   a u nas to już mogło być tylko gorzej przecież 😉 także nasze DFy to szacuję że średnio mogły mieć z 50KM, a mój to pewnie miał z 35 bo co lepszy maluch go brał ze startu, o Skodzie 120 to nawet nie mówiąc

   • Co do mocy – włoskie auta w testach robiły często wyniki lepsze od katalogowych, podobnie jak niemieckie. Za to Amerykanie i Anglicy nagminnie kłamali w danych technicznych i potem dziennikarze to odkrywali na hamowniach (tak – wtedy dziennikarze jeździli z testowanymi autami na hamownie, zresztą nawet zwykłe testy przyspieszenia też wychodziły słabo).

     Natomiast FSO to oczywiście osobny temat, z Włochami związany bardzo luźno 🙂

5. E21 trafiło na dość smutne okienko czasowe w naszym kraju. Czasy, gdy samochody z zachodu były przywożone najczęściej po odwinięciu z przystanku, lepione i składane z kilku, włącznie z VIN-em. Będąc dzieckiem, sporadycznie widywałem E21 na ulicy, jednak pod koniec lat 90 były to już niedobitki. Zresztą, specyficzna grupa zainteresowanych, pozbawionych szyi i rozumu, zdecydowanie pomogła w przerzedzeniu pozostałych przy życiu egzemplarzy.

   • Oczywiście, do nas trafiały te najgorsze egzemplarze, które na blokowiskach traciły resztki honoru 🙂

6. No, ja obserwuję ciekawą przemianę w związku z rekinami. Moja miłość do BMW zaczęła się od E34 i E32, a poprzednie modele traktowałem po macoszemu. Z zewnątrz owszem E24 (poza tym najszybsze 4 miejsca w książce Podbielskiego!) jakoś tam mi się podobała, ale pozostałe nie. A wnętrza rekinów nadal mi nie podchodzą (a już w szczególności te matowe drewniane listwy w E12). Jednak dziś przejeżdżałem koło odrestaurowanego E12 525 i zrobiło na to na mnie niesamowite wrażenie, zbieżne z rekinkiem z artykułu. To wrażenie zupełnie inne niż w momencie debiutu – nie agresja i prestiż lewego pasa, a wprost przeciwnie: lekkość linii, delikatność formy; smaczki a nie wielkie kawały mięcha. Teraz takie E12 z sześciocylindrówką i lekkim spoilerem z przodu zaczyna mi się naprawdę podobać.

   • Aha – guzik od “postaw kawę” powinien być 4x większy; teraz wygląda jak jakiś guziczek od statystyk.

     • Ni chcę, żeby te kawy zdominowały artykuł… Ale wezmę pod uwagę.

   • E12 było chyba bardziej finezyjne niż E21, ale to musiałbym na żywo porównać. Poza tym to oczywiście niuanse, zależne też pewnie od nastroju obserwatora 🙂

7. Opinię o BMW zwłaszcza gdy pojawiła się”nowa klasa” zepsuła pewna grupa terrorystyczna w Niemczech a dopiero później młodzież 😉

   A do samego E21 nabrałem szacunku gdy kolega przewiózł mnie 323i po torze. Taka wersja dużo młodsze auta potrafi zawstydzić, bez problemu radząc sobie z Porsche 924.
   P.S w temacie BMW, jakbyś był w okolicy trójmiasta i miał ochotę na przejażdżkę 530 z 2000r to zapraszam 🙂

   • Tak, prawda – skrót BMW tłumaczono jako “Baader-Meinhof Wagen” 🙂

     Dziękuję za zaproszenie – spotkać się możemy przy okazji, ale E39 już na blogu testowałem (540i: https://automobilownia.pl/przejazdzka-po-godzinach-bardzo-mocny-woz/).

     • To prawda. Grupa Baader-Meinhof, ktora walczyla z kapitalizmem i zwalczala wszystkie jego objawy jak luksus, opowiadajac sie za rownoscia i socjalizmem, jakos dziwnym trafem miast jezdzic moskwiczami czy zaporozcami poruszala sie luksusowymi autami ze zgnilego i zepsutego kapitalizmu. Hipokryzja level hard.

     • O patrz, zupełnie zapomniałem o tym! ale zaproszenie i tak podtrzymuje, zawsze miło jest się na kawę spotkać 😉

8. E21 to takie kanoniczne BMW – przez wiele lat myśląc BMW widziało się coś o podobnym kształcie.
   Stan super. Aż ciężko uwierzyć.
   Koncepcja zawieszenia to już wtedy był chyba branżowy standard – ale różne detale potrafiły mocno wpłynąć na wrażenia z jazdy. Chociaż chyba wszystkie groziły wyprzedzeniem przez tył podczas hamowania na łuku.

   Nie jestem pewien czy o e21 czy e31 czytałem ciekawostkę, że strefy ko trolowanego zgniotu w pierwszej serii zaczynały działać pomiędzy kolumną a podszybiem, więc nawet niewielkie kolizje czesto kończyły się “całką”…

   • Zdarzają się takie perły z ciepłych krajów, ale faktycznie rzadko. W “Motor Klassik” widziałem nawet artykuł o idealnie zachowanej Alfie Alfasud – nie do wiary, ale widocznie trafił się egzemplarz z odpowiedniego momentu (niepolakierowane nadwozie nie leżało zbyt długo na zwenątrz), no i mało jeździł, w dodatku gdzieś na południu Włoch.

     Co do stref zgniotu – bardzo możliwe, fabryczne zdjęcia crash-testów MErcedesów z lat 60-tych wyglądały właśnie dokładnie tak, jakby gięły się przy grodziach. Ale przynajmniej ludzie przeżywali.

9. Ciekawy artykuł. Ja jestem młodszy i tych BeeMek nie kojarzę z dróg. Dla mnie dresowóz to zdecydowanie E30 i E36. Stan opisywanego samochodu jest rewelacyjny, ale czy były ślady ingerencji “mechaników” włoskich? Ponoć jakoś napraw jest tam kiepskawa. Przynajmniej takie znam zalecenia jeśli chodzi o aktualne używki do codziennego jeżdzenia.

   I druga rzecz, też w sumie z włoskim akcentem. W jednym z pierwszych akapitów jest napisane, że praktyczne i niezawodne sedany dla całej rodziny, które były jednocześnie dynamiczne to była rzadkość i że BMW było jedenym z pierwszych, którzy to opanowali. Z drugiej strony Alfisti wypisują historie, że to Alfy takie były tylko wcześniej. Nie prowadziłem nigdy tych pojazdów, więc ciężko mi wyrobić swoje zdanie oparte na doświadczeniu, ale chciałem poznać wasze opinie.

   • Jak sam napisałeś dynamiczne, praktyczne i “niezawodne”, a z tym Alfa miała pewne kłopoty (chociaż nie sposób odmówić Giulii urody i charakteru). W ogóle, jeżeli odejmiemy od tego równania niezawodność, to BMW przybyłoby jeszcze paru konkurentów, chociażby Triumph Dolomite.

     • Triumph jak najbardziej, ale 10 lat po Neue Klasse i jeszcze dłużej po Alfie 1900.

   • Prawda – Alfy też takie były, może nawet wcześniej niż BMW (Neue Klasse to 1962r., u Alfy trzeba liczyć też model 1900, któy nie tak dawno opisywałem).

10. Niesamowite, że tak wiekowe auto z Włoch i deska rozdzielcza nie popękana – może stało w garażu i jeździło tylko w nocy 😉

    Poza tym piękne, fantastyczna linia. Gdy byłem młody najbardziej podobało mi się E30 , teraz z kolei uważam ,że jednak E21 wygląda lepiej.

11. Kurcze, nawet nie wiedziałem że to jest Neue Klasse pod spodem. E30 to dalej właściwie to samo, taki grubszy lifting E21 + nowe wersje nadwozia. Niesamowite że to się nadal świetnie sprzedawało w drugiej połowie lat 80-tych i to z chromowanymi zderzakami aż do 87 roku.

12. Bardziej wkurzony sedan to choćby Triump Dolomite Sprint. Koniecznie wymalowany W British Racing Green. Do tego plakietka automobilklubu z obowiązkowym nawiązaniem graficznym do Union Jacka umieszczona na jedynie prawilnej czarnej atrapie w kwadratową kratkę

    • Z odpowiednim malowaniem (i dodatkowo felgami) to i Maluch będzie wściekły 🙂

13. No, nareszcie Szczepan dal sie przekonac o przekazywaniu wolnych datkow. W czasie czytania Automobilowni zawsze bylem dotkliwie kąsany przez wyrzuty sumienia, ze czytam najwyzszej jakosci tresci i Autor nie mial z tego (oprocz satysfakcji) zadnych “przyziemnych” finansowych korzysci.

    Teraz moge czytac Automobilownie z czystym sumieniem.

    Szczepan, Twoje teksty motoryzacyjne sa wysmienite ale reportaze z wycieczek sa absolutnie powalajace, rewelacyjne i niemajace sobie rownych! Brawo Ty!

14. Jak dla mnie BMW E21, tak jak Neue Klasse (szczególnie 2002 Turbo) i E30 (szczególnie M3) są piękne. 😍 Ogólnie uważam, że kiedyś BMW potrafiło projektować dzieła sztuki na kołach. Jeszcze do modelu E46 mi się bardzo podobają tzw. Bawary, ale późniejsze jakoś do mnie nie przemawiają.

    • A ja uważam BMW E65 sprzed liftingu za piękny samochód, ale cóż, gust jest jak du…

      • Mnie w gruncie rzeczy dziela Chrisa Bangla tez sie podobaja.

      • Mnie styl Chrisa nie Bangle’a 😀

        Badummm, tss…..

15. O rany. Wzruszyłem się w dwójnasób. To było pierwsze BMW, którym mnie wieziono. Znaczy się 323i. Pierwsze w którym się zakochałem i potem narysowałem sobie na kartce zegary tegoż pojazdu (przerysowane z małego zdjęcia w prospekcie) i udawałem warcząc przy stole że go prowadzę. Miałem jakieś sześć lub siedem lat, zatem działo się to (niestety) gdzieś w 1978 lub 79 roku. Przy okazji był to egzemplarz dość “legendarny” – pierwsze w Łodzi E21 i przez wiele lat jedyne w mieście z najmocniejszym silnikiem 2,3 litra wtrysk – w kolorze srebrnym. Właściciel osobiście pojechał po nie do fabryki w Monachium, co w latach PRL stanowiło już wystarczający cymes do towarzyskiej i okręgowej sławy. 323i robiło wtedy wrażenie mniej więcej jak dziś Ferrari. Byłem tym pojazdem wraz z moim Starym i jego kolegą “na przejażdżce” (zdaje się, że bez wiedzy właściciela auta). Potem sam “przejeżdżałem się” z kumplami każdym dorwanym fajniejszym samochodem, podtrzymując tradycje rodzinne.
    Ale jest też drugie wzruszenie. Dopiero z artykułu na Automobilowni uświadomiłem sobie, że ten potwór, monstrum mocy, supersportowiec i obiekt westchnień jest wolniejszy do setki i ma niższą maksymalną prędkość niż mój dzisiejszy codzienny samochód.
    Automobilownia bawi, uczy i wzrusza. Uprzejmie dziękuję.

    • 323i to był sztos i do dzisiaj jest rarytasem. On już jeździł lepiej niż np. Mercedes 280 CE. Gratuluję takich doświadczeń z tamtych czasów!! Mnie jako 7-latka wozili tylko cherlawymi, zgnitymi na wylot dieslami, co ledwie Maluchy wyprzedzały. A i tak były czymś extra, bo “z Zachodu”.

16. Fajny artykuł.
    Posiadam Fiata 125 Special ’71 w stanie podobnym do prezentowanego w powyższym artykule auta. Zapraszam na test, choć trzeba jechać aż na Pomorze…

    PS. Wzorowo rozwiązany w sposób godny naśladowania moduł kupowania kawy.
    Po prostu działa i nie irytuje przy zamawianiu. Właśnie tak powinno być!

    • Pięknie dziękuję za zaproszenie i uprzejmie proszę o kontakt przez formę kontaktową – być może jakoś się dogadamy w sprawie spotkania.

17. Rekin dla mnie to nie tylko BMW (choć 99% osób będzie miało takie skojarzenie) ale także Galant VIII 🙂

    Kolega od kilkunastu lat jeździ 316 z silnikiem 1.8. Już gdy je kupował miało sporo lat, ale dobry stan. I teraz mnie zastanowiło, bo rocznik ponoć 1979 a zawsze mówił że to E30… a E30 zaczęli produkować … Chyba, że to taki model przejściowy, bo tył to ewidentnie E21, a przód E30… Wnętrze to też E30. Raczej to nie jest “ulep”. Nigdy się tym nie interesowałem, bo BMW to trochę nie moja bajka, ale zaintrygowało mnie to. Muszę go dopytać o ten rocznik.

    • 1979 to raczej nie ma szans na E30 które było robione od lipca 1983

      Saab robił co prawda model 90 który był hybrydą z przodem od 99 i tyłem od 900 ale żeby BMW takiego mutanta robiło to nie słyszałem. Może masz jakieś fotki ?

    • Na pewno nie “ulep”? Domorosły lifting, przez przeszczepianie przodu od nowszego modelu był w latach 90-tych całkiem popularny – mało to jeździło W124 z przeszczepionym przodem od okulara. E30 było chyba robione od 1982 r..

18. okreslenie rekin nie wzielo sie z agresji , tylko z tego charakterystycznego profilu podcietego po skosie od dołu

    ps smacznej kawusi

    • No jasne, że chodziło o profil “szczęki rekina”

      • odnosze po komentarzach że duża część osób (zapewne młodszych , dla których dresowe bmw = e36) tego nie wie , a i w tekscie nie pisalo to nigdzie wprost

19. W czasach gdy istniał nieboszczyk “Youngtimer PL”
    Ktoś remontował taką jak ta albo E30 już nie pamiętam dokładnie, ale auto było praktycznie całe odbudowywane z nowych oryginalnych części łącznie z opaskami ślimakowymi tapicerką dachu i lakierem kupionym u dealera BMW z przeznaczeniem do “malowania płotu” bo był ze starych zapasów i “nieekologiczny” ale za to oryginalny!, Szkoda tej stronki fajne projekty tam były.

20. Na jednym ze zdjęć znajomy kościół, zjechaliśmy tam SL-em żeby się przesiąść, albo złożyć dach 😉

    W polskim języku motoryzacyjnym brakuje odpowiednika tego Überhol-Prestige, większość naszych określeń jest nacechowanych pejoratywnie i kojarzy się z siedzeniem na zderzaku lub miganiem długimi, tymczasem jadąc właściwym samochodem w ogóle nie ma takiej potrzeby, bo wtedy lewy pas sam się oczyszcza. Jest ogromna różnica jak ogół kierowców reaguje na dany samochód i widocznie Niemcy, przez długie autostradowe tradycje, to wszystko wychwycili i wprowadzili określenia do języka potocznego. W ogóle siedzenie na zderzaku jest niezgodne z podstawowymi zasadami prowadzenia samochodu, w ten sposób kierowca sam sobie odbiera czas na ewentualną reakcję oraz potrzebną widoczność, a odpowiedni dystans zapewnia skuteczną, płynną, komfortową, a nawet ekonomiczną jazdę (bezpieczeństwa nie wymieniłem, bo to słowo współczesnie zostało tak wypaczone i jest nadużywane w tak ohydy sposób, że się go brzydzę).

    Mi BMW E21 kojarzy się przede wszystkim z latami 90-tymi – wtedy było ich mnóstwo w Polsce, widocznie ściągano je z Zachodu. Drugie skojarzenie, to wersje wyścigowe grupy 5 – niesamowicie wyglądają. W pomarańczowym malowaniu Jagermaistera, ze względu na kolor i kanciastość, były określane mianem latających cegieł. E21 grupy piątej to też jeden ze słynnych BMW Art Cars:

    https://c4.wallpaperflare.com/wallpaper/531/862/419/1977-320i-bmw-e21-wallpaper-preview.jpg

    Uwielbiam ten monstrualny bodykit, ogromne poszerzenia, wielki spoiler i wyścigówe BBS-y.

    Co do opisywanego 315, to jego stan robi wrażenie, do tego kolorystyka jest świetna. Nie mówię, że to nie jest tyle warte, ale dla mnie silnik stanowi tak dużą część charakteru samochodu, że bym się nie zdecydował. 323i z największą przyjemnością, ale już nawet 320i uważam za… kompromis, który musiałbym przemyśleć. Jednak ja prezentuję dość skrajną postawę i wiem, że to świętokradztwo, ale ja nawet nie jestem jakimś wielkim fanem M3 E30, właśnie przez te cztery cylindry. Za najfajniejsze E30 uważam przede wszystkim Alpinę B6 3.5 S, bo łączy co najlepsze – wygląd M3 z dużą rzędową szóstką.

    Przy okazji nie wiedziałem, że E21 Baur Cabrio jest tak rzadkie. Mój sąsiad takie gnije na podjeździe, w zasadzie to ma całą kolekcję. Do tego dwie sztuki serii 02, ale wszystko w stanie Będę Robił – chyba sąsiad już całkiem odpuścił, bo nawet w zimie stoją z uchylonymi szybami. Jeszcze ma jeżdżące E30 Cabrio w fajnej kolorystyce, ale coś ostatnio powietrze mu zeszło, więc długo nie jeździł. Taka piękna kolekcja, a jeździ na co dzień piątką F10 i pierwszą jedynką i trochę szkoda, ale różnie to w życiu bywa.

    Pomysł z kawą bardzo popieram i aż szkoda, że nie da się ustawić dobrowolnego abonamentu, bo lepiej płacić regularnie. Nawet jeśli są to niewielkie kwoty, to zawsze się coś uzbiera, a Automobilownia w pełni zasługuje na docenienie. Ja wyrobię sobie nowy nawyk stawiania kawy w każdy pierwszy artykuł miesiąca 😉

    • Edycja do “kompromisowego” 320i. Okazuje się, że 320 oraz 320i miały czterocylindrowe M10, a dwulitrowe M20, które miałem na myśli wcześniej, to wg Wikipedii, 320/6.

      Więc tak:
      320 oraz 320i – mimo wszystko nie
      320/6 – kompromis, ale jak najbardziej do przemyślenia
      323i – wspaniały! 😉

    • Kościół jest zupełnie inny – w Sieprawiu, tam nie dojechaliśmy 🙂

      • A to mi mózg zrobił psikusa 😉 Widocznie zasugerowałem się, że zrobiliście taką samą trasę testową. A ten gdzie byliśmy, lub jego parking, jest chociaż trochę podobny?

      • Szczerze, to nie pamiętam gdzie stawaliśmy, bo kościołów przy standardowej trasie mam kilka. Prawdopodobnie przy pierwszym, a tam parking jest szutrowy. No i kościół starszy, neogotycki, a tu jest nowoczesny. W każdym razie do Sieprawia nie dotarliśmy, to jest trochę dalej (chociaż niewiele).