MODELOLOGIA STOSOWANA: EMBÉČKO

42 Comments on “MODELOLOGIA STOSOWANA: EMBÉČKO”

1. Miałem okazję jeździć trochę setką, którą po dziadku odziedziczył mój kolega. To w zasadzie 1000MB po liftingu, więc zapewne wrażenia są bardzo konwertowalne.

   W jeździe czuje się ogromną lekkość wozu. Przyzwyczajony do Wołgi którą wtedy jeździłem na co dzień, zaatakowałem wałek zwalniający trybem wołgowskim. Wyrżnąłem głową w dach (i to blaszany, podsufitka się ugięła).

   Pamiętam też, że auto było zaskakująco, przyjemnie dynamiczne, przynajmniej w zakresie ruchu miejskiego. Miało też tradycyjny problem tylkosilnikowców, to znaczy „co zrobić z lewą nogą?”. Wiadomo, jeździłem nią tylko po mieście, ale w dłuższej trasie musiałoby być to okropnie męczące.

   Z cech tylnosilnikowych, kierownica chodziła leciutko, ale na żwirowych drogach bardzo lubiła niespecjalnie na nią zareagować – dodanie gazu w trakcie brania ostrego zakrętu powodowało jazdę prosto. Jako osiemnastolatków, bardzo nas to bawiło.

   Przedni bagażnik był bardzo duży i wygodny. Przejechałem w nim około kilometra uliczkami osiedla i nie narzekałem na ciasnotę. Sporym minusem były jedynie kąty otwarcia klap – szczególnie klapa bagażnika otwierała się bardzo nisko, otwieranie jej dalej powodowałby jej wyginanie/gięcie zawiasów, brak ogranicznika.

   Ogólnie całe auto sprawiało bardzo delikatne wrażenie, takiej trochę blaszanej puszki na kołach. Taka chyba jednak specyfika dawnych aut popularnych – identyczne wrażenie miałem z Garbusa, brak było go natomiast w Warszawie, Wołdze czy autach amerykańskich.

   • Dawne auta były oczywiście dużo lżejsze. W tych niewielkich faktycznie czuć “filigranowość”. Nie zgodzę się tylko co do Volkswagena – w nim akurat tego odczucia nie miałem, bo tam siedzi się głęboko, a całość jest zbudowana dość solidnie.

     Co do samej Skody – nie jeździłem jeszcze żadną Skodą, w ogóle. Gdyby ktoś zechciał udostępnić – byłoby super. Oczywiście im starsza tym lepiej, ale za kultową u nas Favoritkę albo któreś 1,9 TDI też bym się nie obraził (bo 1,9 TDI też jeszcze nie ujeżdżałem, a jako Polak chyba powinienem chociaż raz spróbować 🙂 ).

     • O rany, naprawdę? Ja tak na szybko to z 10 sobie przypominam – mam na koncie Favorit (pierwsze auto, którym jechałem samodzielnie),100 sąsiada, 105 (policja zaskoczyła kolegę pod sklepem nocnym, szukał kogoś, kto odstawi auto do domu), Felicję 1.3 z gazem, Felicję 1.9D, Fabię I ze starym silnikiem skodowskim, Octavią II po lifcie z 1.8 TSI (ależ ona świetnie jeździła, dopóki nie stała się dwupaliwową), Roomsterem gdy dom wykańczaliśmy, Yeti 1.4 (planowaliśmy żonie kupić), Octavią III 1.0 i ostatnio Enyak’em (podstawowy silnik, ale największy aku).
       No i w dzieciństwie jakieś 200 metrów Liazem polewaczką po placu, na kolanach ojca, ale nie wiem czy to też się liczy 😉

     • Liaz polewaczka!! No oczywiście, że to się liczy. Ja na kolanach taty kręciłem tylko kierownicą w Ładzie 2103.

       Ale Skodą – fakt, nigdy żadną nie jechałem sam (105-tką sąsiada w dzieciństwie, ale tylko na tylnym siedzeniu, no i być może kiedyś jakąś taksówką, ale taksówek raczej nie zapamiętuję).

2. Moja ulubiona Skoda i wraz z Favoritką chyba najważniejszy powojenny model tej marki. Zawsze zastanawiałem się czy nazwa 1000 Małych Błędów nie była czasem spowodowana naszą narodową zawiścią, bo wydaje mi się, że tych “błędów” nie było chyba znacząco więcej niż w innych autach produkowanych w tym samym czasie w demoludach a od zachodnich podobnej klasy też raczej zbytnio nie odstawała.
   A co do tej historii, że kabriolet się złamał podczas przejazdu przez tory i dlatego nie zdecydowano się wprowadzić go do produkcji, to przypomina mi się identyczna historia o prototypie Moskwicza 408 kabriolet i zastanawiam się czy nie jest to jakaś wspólna miejska legenda.
   Szczepanie jak zwykle olbrzymie wyrazy wdzięczności za czas i energię, które poświęcasz na prowadzenie tego bloga, artykuł naprawdę “zrobił mi dzień”.

   • O złamaniu nadwozia na przejeździe kolejowym pisze wspomniany inż. Patera:
     https://auta5p.eu/katalog/skoda/s990_01.php

3. W kwestii technicznej czwartego biegu: pojęcie biegu bezpośredniego (jak też w konsekwencji nadbiegu w przypadku rozbudowania np. 4 biegowej skrzyni o bieg 5) odnieść można jedynie do konstrukcji z klasycznym układem napędowym (silnik z przodu napęd na tylną oś) dlatego ,że stosuje się tam trzywałkowe skrzynie biegów w których istnieje techniczna możliwość bezpośredniego połączenia wałka sprzęgłowego z wałkiem wyjściowym (napęd przekazywany jest wtedy bezpośrednio z silnika na wał napędowy (bez udziału kół zębatych – sprzęgnięte są współosiowe wałki sprzęgłowy i zdawczy) – przełożenie =1 (stąd nazwa bieg bezpośredni)
   W konstrukcjach gdzie silnik napędza tę samą oś przy której się znajduje mamy skrzynię biegów zblokowaną z przekładnią główną i mechanizmem różnicowym a sama skrzynia ma konstrukcję dwuwałkową i każdy bieg przenoszony jest zawsze za pośrednictwem pary kół zębatych – co prawda możliwe jest stosowanie przełożenia =1 ale zwykle wynosi ono inną zbliżoną do jednego wartość w odniesieniu do (zazwyczaj) 4 biegu. Z uwagi na to , że moment zawsze przekazują kola zębate nie stosuje się pojęcia biegu bezpośredniego.
   Na koniec ciekawostka w odniesieniu do skrzyń tylnonapędowych modeli skody : podczas montażu skrzyni trzeba uważać na ułożenie przekładni głównej – da się ją zamontować odwrotnie (lewa na prawą) czego efektem jest jeden bieg do przodu i cztery do tyłu 🙂 Jak widać koncepcja POKE-YOKE również była obca czeskim inżynierom (jak już nawiązujemy do Toyoty)

   • Skrzynia garbusa ma to samo. Fabrycznie odwrócone przełożenie plus zwolnice, ponownie zmieniające kierunek obrotów stosowano np. w VW buliku czy typ181 pierwszej serii. Analogiczna cechę mają skrzynie renault un1 i nowsze ich ewolucje, umozliwia to stosowanie ich w tylnosilnikowych samochodach. Obstawiam że Alpine i DMC tego używało.

   • Tak, znam różnicę między przekładniami z dwoma i trzema wałkami, ale jednak ogromna większość samochodów z tamtych lat miała przełożenie czwórki równe 1:1 (znanym mi wyjątkiem jest Syrena – też ze zblokowanym układem napędowym i też z nadbiegiem).

     • Przypomnę, bo kiedyś już o tym było (chyba Mav o tym pisał? ) – koła zębate dobiera się tak, aby jak najbardziej ograniczyć powtarzanie się zazębiania tych samych zębów aby zwiększyć trwałość (zużycie rozkłada się wtedy bardziej równomiernie) – więc w miarę możliwości unika się przełożeń 1:1, 1:2 itd.

       1000 MB nie kojarzę, ale 100 za młodego jeszcze widywałem. 100 mi się podobała i faktycznie sprawiała wrażenie delikatnej i filigranowej… chyba w sumie nawet w porównaniu do Malucha. Chętnie bym się taką przejechał.
       Jeszcze jedno wspomnienie że Skodą i początkami motoryzacji w internecie – poza wspomnianą korozją (na przełomie wieków zresztą traktowaną jako “średni problem”) znanymi problemami tylnosilnikowych Skód było przegrzewanie silnika i zmęczeniowe pękanie osi prowadzące do niepodległości i samostanowienia o wybranej drodze jednego z tylnych kół, najlepiej na łuku drogi… 😉

     • O urywaniu się kół nie słyszałem, ale o przegrzewaniu tak – sam pamiętam z lat 90-tych, że kiedy na drodze tworzyły się korki, na poboczach często stały Skody z podniesionymi obiema klapami. Pytałem o to ś.p. pana Maćka – mówił, że to skutek zakamienionych przewodów, które w Skodach biegły wzdłuż całego auta (silnik z tyłu, chłodnica z przodu). Kiedyś układy chłodzenia powszechnie zalewało się kranówką, bo Borygo było niedostępne, więc pewnie coś w tym jest. Ale też fakt, że w innych autach się to nie zdarzało, a kamień osadzał się zapewne we wszystkich samochodach.

4. Jeździłem tak MB-iczką jak i “setką” i określenie 1000 małych błędów potwierdzam ale i też należy porównać to z innymi wehikułami jakie wtedy mieliśmy . Czyżby sławetna Warszawa była lepiej skonstruowana?? Nie wspomnę o Syrenie czy wielu innych jej współczesnych . Jedyną rzeczywiście uciążliwą wadą był bagażnik i bardzo słabe prowadzenie z racji złego wyważenia auta . Ale po włożeniu do bagażnika dwóch płytek chodnikowych prowadzenie stawało się znośne . Oczywiście rdza radziła sobie z Skodą bardzo dobrze – do tego stopnia że w jednej nawet spadł silnik na asfalt , bo wygniły mocowania :-))) . MB w pierwszej wersji zawsze mi się podobała i może kiedyś sobie sprawie ??? :-))
   Pozdrawiam i czekam na następny ciekawy wpis 🙂

   • Zgadzam się w 100% – taka jest właśnie wymowa artykułu, że Polacy z Czechów się śmieją, a powinni z własnego przemysłu samochodowego. Więcej na ten temat pisałem kiedyś tutaj: https://automobilownia.pl/konfrontacje-czeski-film/

     • Dziś ze Skody nikt się już nie śmieje, raczej jest pokazywana jako przykład doskonałego wykorzystania okazji. Za to w latach 70-tych zestawienie 125p vs 100, a potem Polonez vs 742, dawało jakieś tam powody do uśmiechu.

     • Co do okazji – podpisuję się wszystkimi kończynami. Czesi mieli trochę szczęścia, ale szczeście trzeba też umieć wykorzystać i oni zrobili to perfekcyjnie.

       Natomiast co do porównania FSO vs tylnosilnikowe Skody – to nie całkiem fair, bo nasze produkty były po pierwsze licencyjne (czyli w jakimś stopniu zachodnie, mimo spartaczonego wykonania), no i jednak sporo większe, ze znacznie większymi silnikami. Natomiast ich jakość bardzo odstawała od czeskiej, podobnie jak zużycie paliwa – a w warunkach RWPG i niedostępności wszystkiego było to dużo ważniejsze niż różnica w przyspieszeniu czy przestrzeni bagażowej. To oczywiście zawsze będzie kwestia indywidualnych preferencji, ale uważam, że w tamtych czasach Skoda była mądrzejszym wyborem, chociaż na pewno mniej pociągającym.

5. Super artykuł. W mojej rodzinie było kilka Skód. Najbardziej zapamiętałem niebieską 1000MB wujka mojej mamy… no dobra. Znałem ją tylko z opowieści. Byłem za mały, żeby ją pamiętać ale… u Wujka w garażu zawsze było ciekawie. Oprócz Fiatów 125p i Polonezów trafiały się takie rarytasy jak Matra Simca Baghera, Opel Commodore Coupe czy Manta GSi. Jadowicie żółta. Śliczna, z czarnymi wstawkami. W domu mieliśmy S 100 L. Odbudowaną, bo o tej korozji co piszesz to była prawda. Pod poszyciami wszystko było zgniłe i trzeba było to odbudować. Tata do dziś wspomina jak tę setkę holowali ze znajomym traktorem, rozebraną do remontu, to bał się czy nie pęknie kabina na pół.
   Ostatecznie skończyło się na wyremontowaniu tego auta i polakierowaniu go autorenolakiem w oryginalny zielony kolor. Tak to wtedy było, że lakiery renowacyjne były dostępne pod auta u nas użytkowane. Bez dobierania jak teraz, tylko z puchy był najbardziej zbliżony.
   Skoda służyła bardzo długo aż do felernego zdarzenia w Mysłowicach a później tata kupił 105 do remontu. Tak właściwie to ta 105 już była kupiona do remontu, przed tym zdarzeniem. Opowiadałem Ci o tym jak byłeś u mnie. Była fabrycznie żółta ale polakierował ją, po remoncie, ten sam lakiernik, na czerwono. Lakier nazywał się Corsa.
   Niedługo się do Ciebie odezwę w sprawie radia bo nieco utknąłem w części magnetofonowej a chcę Ci oddać w pełni sprawne.
   Pozdrawiam serdecznie
   Marcin

   • ja renolakiem pomalowałem dużego Fiata (a konkretnie to ojciec kolegi – sprężarką), też był gotowy kolor “kość słoniowa indyjska?” pasował idealnie 🙂 w dekoralu się kupowało litrową puszkę za ok 30zł i starczała a nawet jeszcze zostawało na całe auto

6. Ja szacunku do Skody i czeskiej historii motoryzacji nabrałem jeszcze w latach 90. Jako fan motorsportu obserwowałem zmagania fabrycznego zespołu rajdowego Skody czy to w mistrzostwach świata czy na naszych trasach. To było niejednokrotnie jak walka Dawid z Goliatem, mimo mizerii favoritki czy nawet felicji, kończona wielokrotnie spektakularnymi sukcesami, m.in. mistrzostwem świata w kategorii FWD. Zaś nazwiska: Stolfa, Triner czy Sibera zapadły mi w pamięć tak samo jak Sainz, Kankkunen, Makinen czy McRae.

   • Siberę pamiętam, podobnie jak Armina Schwarza, który na debiutanckim rajdzie Octavii WRC nie dojechał na rampę startową 🙂 (właśnie takie teksty rzucałem panu Maćkowi, a on odwdzięczał się historyjkami o rdzy w Mercedesach 🙂 )

     • ale w końcu podium Schwarz zaliczył i to nie byle gdzie, bo na Safari!

     • Czasy octavii, najpierw w specyfikacji kit-car, później WRC to juz inna liga, ale oni w sumie największe sukcesy w latach 90 zaliczali w favoritce. To mistrzostwo F2 zdobyli rywalizując z Oplem Astrą GSI czy z Clio Williamsem. Jasne, że mieli budzet na wszystkie rajdy i ciułali punkty, ale też wygrywali w klasie z 2 litrowymi NA , a w generalce kończyli w pierwszej 20 czy nawet raz chyba na 10 miejscu, gdzie fabrycznych zespołów wtedy było z 5 a N grupowych cosworthów czy lancerów całe zatrzęsienie i oni tym gażnikowym 1,3 OHV ganiali się z tym towarzystwem na OSach łojąc niektórym nieźle skórę.

   • O super sprawa, o tym nie wiedziałem. Ja z czeskim motosportem to tylko Tatrę i panów Lopraisa seniora i juniora kojarzę.

     • Junior od jakiegoś czasu Pragą jeździ (pełen prototyp z silnikiem Iveco). W tym roku, pod nieobecność Kamazów, miał realne szanse na zwycięstwo, jednak potrącił na trasie kibica, który niedługo potem zmarł na atak serca…

7. Przy okazji wpisu o Skodzie 1000MB – ciekawy polski utwór muzyczny o jego następcy: https://www.youtube.com/watch?v=eBu5LI7e80M

8. Tak mi się skojarzyło w kwestii bezpieczeństwa biernego – Skoda przeprowadzała trochę później crashtesty wykorzystując do rozpędzania samochodów elektryczną rakietę parową o absolutnie niewymawialnej nazwie: https://driventowrite.com/2022/08/30/the-rocket-men-will-see-you-safe-in-but-three-weeks/

   Dwa, niezwiązane ze Skoda ale z testami zderzeniowymi – w publikacji du Bois o bezpieczeństwie biernym trafiłem na info, że Generał Silniki zaczął przeprowadzać crash testy już pod koniec lat 30 – że publikacje przeglądałem w pracy szukając czegoś innego nie miałem czasu poszperać, ktoś coś wie więcej?

   • No, GM zbudował w latach 20. cały kompleks testowy, na którym mogli m.in. bawić się w zderzanie i rozwalanie samochodów, wliczając crashtesty, rolki i inne tam wywrotki.

   • Citroen też pokazywał filmy o “pancernym” Traction Avant. Ale nie przekładało się na konstrukcję samochodów – bo a) wciąż panowało błędne założenie, że w czasie wypadku nadwozie ma się jak najmniej odkształcać, b) klienci byli zainteresowani zupełnie innymi sprawami.

     Jeszcze w latach 50-tych GM stosowało ramy typu X – sami tu dyskutowaliśmy, że one był krokiem wstecz w dziedzinie bezpieczeństwa, więc widać, że dla producenta to nie był priorytet. A Ford próbował sprzedawać opcjonalny “Lifeguard safety package” zawierający między innymi pasy bezpieczeństwa, inną kierownicę, klamki itp., ale jego popularność była znikoma.

     Bezpieczeństwem na drogach zainteresowano się pod koniec lat 60-tych (kiedy śmiertelność na drogach stała się katastrofalna), a pozytywne efekty przyszły z początkiem 70-tych. Wtedy żniwa wcześniejszych prac zbierały firmy, które pracowały nad bezpieczeństwem od dawna, niejako w ukryciu – przede wszystkim Volvo i Mercedes. Amerykanie oczywiście też wyciągnęli parę asów z rękawa, bo nagle okazało się to korzystne (ludzie zaczęli się bezpieczeństwem interesować).

9. mój dobry kolega miał Skodę 105 i to w dodatku jakąś eksportową i ocynkowaną i ona w ogóle nie rdzewiała! kupił ją kiedyś za 100 czy 150zł 🙂 szła dużo lepiej od mojego Dużego Fiata i paliła przy tym połowę mniej benzyny!!! to było dla mnie coś niewiarygodnego, bo ona paliła mniej od malucha! oczywiście to sprawdziliśmy na naszej trasie testowej, na litrowej butelce paliwa po ruskim piwie
   z wad to miała zatarty układ kierowniczy, kierownicą się kręciło 2 rękami, tak samo jak w żuku
   i pamiętam ten zerowy moment obrotowy, mi prawie zawsze gasła przy ruszaniu, trzeba ją było gazować teraz porównując jak Hondę 😉 ale potem jechała żwawo

   co do 105tek to one ponoć miały wzmacnianą klatkę kabiny i przewidziane strefy zgniotu z przodu i z tyłu, a tak przynajmniej pisało w książcę “Sam naprawiam – Skoda 105”
   co do gotowania to 105-120 gotowały się jeszcze bardziej niż 1000MB i S100, tamte miały chłodnice przy silniku, to się w korkach nie gotowały co najwyżej przy ostrym butowaniu, natomiast późniejsze z chłodnicą z przodu przy butowaniu się nie gotowały za to na postoju zawsze, i to ich wielka zmora, bo po takich kilku razach wydmuchiwało UPG

   • Przyzwoity DF też paliłby znacznie mniej niż Twój i jechałby zupełnie inaczej. Ale fakt, że Skoda biła go na głowę ekonomią.

     • ale ta Skoda wcale przyzwoita też nie była, wiecznie wydmuchiwała UPG (nie wiedzieliśmy o tych podkładkach pod tuleje), wiecznie się gotowała, układ kierowniczy był tak zatarty że trzeba było 2 rękami kręcić kierownicą jak w żuku… itp
       a i tak zapalała z dotyku i paliła malutko

     • Dobra Skoda powinna palić w trasie 6 z hakiem (również w praktyce), DF teoretycznie koło 9, ale w praktyce zawsze było więcej. Co do osiągów – dane znajdziesz 2 5 sekund w Google. A jak jeździły te Wasze, to sam pamiętasz.

   • Ja miałem najpierw 125p potem poloneza i zaraz po nim rapida tak, że miałem dość dobre porównanie w krótkim okresie czasu. Skoda z tych 3 wydawała mi się najlepsza. Zarówno pod względem jakości jak i osiągów. Prowadzenie po umieszczeniu odważnika z przodu również nie odbiegało od produktów fso a jako, że były to czasy mojej młodości to wszystkie auta ostro dostawały po gazie. Pamietam, że duże wrażenie zrobiło na mnie przede wszystkim łatwe operowanie kierownica i pedałami natomiast na minus wybierak skrzyni w szkodzie bardzo mało precyzyjny. Zawieszenie również bardziej komfortowe w skodzie. Wykończenie wnętrza trochę gorsze niż w fso zwalcza wykładzina podłogi. W sumie to rapid jest chyba autem którego najbardziej bym chciał odkupić ze wszystkich które posiadałem.

   • Mialem Skode 105 i nie wiem jakim cudem ta Skoda mogla miec lepsza dynamike od Kredensa.Zaryzykuje stwierdzenie ze miala gorsza dynamike od malucha.Pozniej mialem 120GLS i tu juz bylo przyzwoicie.Potwierdzam odpadanie kol-mi zdarzylo sie to w kazdej z nich.Co do przegrzewania-tez zdarzylo sie to w obydwu skodovkach ale za kazdym razie winny byl termostat.Podobno ludzie wymieniali je na te od Zuka-ale nie wiem ile w tym prawdy.bardzo mile wspominam obydwie 742-do dzis pamietam te fajne klikniecia skrzyni biegow.Raz w zyciu bedac brzdacem jechalem 1000MB(z pogrzebu mojej babci nawiasem mowiac) i do dzis pamietam ten komfort jazdy na tylnym siedzeniu.Obydwie moje Skody gnily w szalonym tempie i nie bylo sensu cokolwiek robic w tym temacie.Poza tym byly raczej bezawaryjne mimo wielu lat i km na liczniku.

     • ta Skoda Kolegi jak się potem okazało miała silnik od 120stki, może dlatego tak chętnie wydmuchiwała te za małe uszczelki pod głowicą od 105 😉 i pewnie dla tego tak żwawo jeździła

       a koła to które odpadały? przednie czy tylnie? koledze nigdy nie odpadło, ale tak jak mówię, jego była jakaś “eksportowa”, ocynkowana i w ogóle porządna

       natomiast inny kolega miał 120stkę i tam u niego zgniła przednia belka zawieszenia tak całkowicie że się rozlazła i koło się wykrzywiło na bok, sprężyna jakoś bokiem wyszła ale jakoś tam delikatnie dojechał do domu, a belka była odkręcana więc wymienił na drugą

     • Odpadaly tylne kola poniewaz pekaly polosie napedowe.Bylo to spowodowane wadami fabrycznymi polosi-jedne wytrzymywale cale zycie auta a drugie padaly w bardzo nieoczekiwanych momentach.W 105 pekla mi polos przy 80kkm,w 120 licnik byl prawdopodobnie wymieniany wiec nie mam pojecia-ale mysle ze okolo 200kkm.W 120 raz odpadlo mi kolo z mojego glupiego bledu-otoz beben hamulcowy do ktorego bylo przykrecone kolo trzymal sie na polosi tylko zabezpieczony centralna sruba z zawleczka.Wymieniajac okladziny hamulcowe zalozylem stara zawleczke ktora ukruszyla mi sie czesciowo.Zlekcewazylem to i po kilku tygodniach w trakcie wiezienia zony na egzamin odpadlo kolo.Udalo sie zalozyc je samodzielnie ale poniewaz pozostal tylko hamulec reczny musialem zawrocic do domu jadac spacerowo bo jednak reczny nie byl jakims wybitnym osiagnieciem w 120.

     • hehehe to wychodzi na to że jednak dobrze wybrałem DFa 😉
       w DFie nigdy żadne koło nie odpadło, nie wydmuchiwał UPG, nie gotował się (bo był dorobiony ręczny włącznik wentylatora i wyjęty termostat)
       jak już zapalił to dojechał wszędzie (w sumie jak by mieć prawie nowy akumulator to pewnie by zawsze zapalił, ale jak ja miałem zawsze taki co to starczał na jakieś 5-10sek judłania no to nie zawsze), a na spalanie jak smok było LPG

10. Kurde , przegapiłem taki temat 🙁 pięć tylno silnikowych skodziawek przerobiłem od małego szczyla gdy Tatko kupił setkę , potem ja kupiłem setkę plus trzy następczynie jedna 105 i dwie 120 , fajne wspomnienia fajne czasy , dużo doświadczenia technicznego człowiek zdobył na tym sprzęcie 🙂

    • Bardzo chętnie poczytamy, dajesz!!

11. No dobra , może ktoś to jeszcze przeczyta po takim czasie;)
    Pierwsza skoda 100 bo to od niej się zaczęło w *78 r rocznik *73 kupiona od znajomego lekarza , nie pamiętam przebiegu ale coś około 100k, pamiętam za to że już miała zgnite błotniki przednie :), na drugi dzień po kupnie zaliczyła Berlin i dała radę . Była u nas w domu do *91r . Przez te lata buda rozpadła się dwa razy i miała dwie blacharki, jeden remont silnika trzy sprzęgła kilka sworzni zwrotnicy, raczej się nie przegrzewała ale była strasznie głośna. Moja setka ten sam rocznik jako pierwsze auto dla małolata w stanie “zrób to sam” bo nie pojeździsz no i zrobiłem znaczy mechanikę praktycznie całą od a-z z doprężonym na max silnikiem , który latał tylko na 98 bo na zwykłej benzynie dzwonił jak wściekły ale za to szedł jak wściekły, blachę z pomocą wujka lakier robił lakiernik , miała nawet elektryczne szyby , które same się potrafiły zamknąć i otworzyć , znaczy bez trzymania klikacza. 🙂
    Następnie 120 z bajerancko poszerzonymi felami i z podobnie bajerancko zapacykowanym dzwonem , później 105 ojca i moja druga 120 z ostatniej serii no i tutaj pokuszę się o kilka wniosków i obalę kilka mitów
    Samochód z poprawnym zawieszeniem i dobrymi oponami nawet na śliskim potrafił się prowadzić poprawnie i to bez przysłowiowych trylinek w bagażniku. Fakt zachowywał się specyficznie ale nie nieobliczalnie.
    W modelu 742 układ chłodzenia po modyfikacjach autorskich też dawał radę i nie było z nim problemów , trzeba było zmienić wirnik pompy wody na taki ze 130ki i termostat od favoritki a wyłącznik termiczny wentylatora od Poloneza po tym potrafiła mieć ogrzewanie mniej palić i gdy płyn chłodniczy miał odpowiedni procent płynu w wodzie a korek wlewu był sprawny to się nie przegrzewał silnik. Sprawdzone na trasie A4 Balice- zjazd Prądy (około 200 km) z licznikowym 160 na liczniku, przeżyła jak coś 😉
    Odpadające koła tylne , tak zdarzało się ale raczej nie samo z siebie a raczej przez kowalskie podejście mechaników do zdejmowania bębnów , które były osadzone na stożku półosi , po chamskim zbijaniu młotem robił się luz po osiowy i stukanie spowodowane przesuwaniem się półosi w łożysku powodowało oderwanie czopu razem z bębnem i kołem w promocji.
    Korozja , która była zmorą MB , setki i pierwszych 105 /120 gdzieś tak od *85 roku została trochę opanowana w fabryce i w tych rocznikach nie była już aż tak makabryczna choć niekonserwowane dodatkowo progi potrafiły się wysypać.
    Samochód ten jak na tamte czasy dawał dużo frajdy z jazdy po potrafił się bardzo fajnie prowadzić w poślizgu (na śniegu oczywiście bo pary brakowało) samym gazem a wersje sportowe od naszych południowych sąsiadów potrafiły narobić niezłego zamieszania na wyścigach i rajdach nie tylko lokalnych , jako młokos miałem okazję odwiedzić warsztat w CS w którym przygotowywano takie skody do mistrzostw CS , te samochody przy wersjach cywilnych to były “potwory” jak na swoje czasy .
    Rozpędziłem się trochę co do modeli ale praktycznie zawieszeniowo, konstrukcyjnie , mechanicznie to są samochody wywodzące się w prostej linii od 1000MB , zmieniono nadwozia ale też niezbyt głęboko jakieś drobne w sumie rzeczy w zawieszeniach ale układ napędowy można było przekładać jak się chciało i to pasowało od MB do ostatniej120 ki.

    Gdyby kogoś coś zaciekawiło dodatkowo to chętnie odpowiem 😉

    • No ja przeczytam zawsze, bo komentarze sortują mi się chronologicznie (na górze zawsze widzę ostatni, nieważne pod którym artykułem go napiszesz). Co do innych Czytelników – oni faktycznie musieliby tu specjalnie zaglądnąć, ale zawsze możesz zaprosić ich pod ostatnim wpisem, albo nawet pisać tam – na Automobilowni nikt nigdy nie krzyczy o offtopy, a ja sam ogromnie się cieszę, że ludzie chcą sobie pogaworzyć akurat tutaj, niezależnie od tematu. A jeśli to temat choćby luźno związany z którymkolwiek wpisem, to już w ogóle 🙂

      • Szczepan , ja wiem że Ty czytasz wszystko a ja tutaj ostatnimi czasy wpadam rzadko aczkolwiek co jakiś czas jestem i przeglądam zaległości a skodziawki to jak już napisałem moje dzieciństwo i młodość bo praktycznie dorastałem z nimi od 10 roku życia. Wpisy innych osób to również ciekawość jak oni odbierali te pojazdy gdy mieli z nimi do czynienia.

      • Oczywiście, dlatego zawsze usilnie zachęcam do dzielenia się wspomnieniami. Takie komentarze to sól ziemi każdego bloga 😀